Van mij mag er een ministerie van Censuur komen. Eentje dat alle uitingen op tv, online of in levenden lijve, van tevoren toetst aan het THINK-principe. Is het true, is het helpful, is het inspiring, is het necessary, is het kind? Voldoet je mededeling hier niet aan, dan krijg je een waarschuwing. Bij drie waarschuwingen word je verbannen van social media en krijg je een spreekverbod.  

Ik zie het al helemaal voor me. Alle berichten die digitaal de wereld in geslingerd worden eerst langs de censuurmuur. Geen gepest, gezeik en gedreig meer. Gewoon een mannetje dat achter je aan loopt met wie je overlegt over wat je wilt zeggen. Als bijkomstig voordeel lost dat meteen de eenzaamheid in de samenleving op. 

Daarnaast pleit ik voor een verplichte begripscheck. De reaguurder krijgt een drietal vragen ter controle. Snapt hij het bericht waarop hij commentaar levert niet? Of heeft hij onvoldoende bagage om een nuttige bijdrage te leveren? Dan worden hem direct de mond en type-vingers gesnoerd. Bij herhaaldelijk falen wordt zijn stemrecht ingetrokken en gaat hij meteen door naar de cursus Begrijpend lezen. 

En als we dan toch bezig zijn, dan wil ik die censuur graag uitbreiden naar gedrag. Volgens dezelfde THINK-regels. Iemand moedwillig op zijn bek timmeren kan heel behulpzaam zijn, maar echt nuttig is het niet. Aardig ook niet. Bij recidive word je direct in een dwangbuis afgevoerd naar de leergang Hoe word ik empathisch?  

In Nederland mag je alles zeggen wat je vindt. Choqueren, beledigen, kwetsen, het staat je vrij. Verantwoording achteraf. Het kwaad is dan al geschied en kan niet meer ongedaan gemaakt worden. Ook niet met welgemeende excuses. Ik pleit dan ook voor verantwoording vóóraf. De wereld wordt er zo veel mooier van. Een ministerie van Censuur helpt hierbij, maar beter is het wanneer we zelf nadenken. Zelfcensuur? Ja graag.