De krant lonkt naar me vanaf de deurmat. Een blauwe envelop bedekt de kop en een reclamefolder over kippenpoten verbergt de foto. Ik staar er naar en denk aan al de uren die ik achter mijn toetsenbord zat, de dagen waarop ik de hort op ging voor inspiratie en alle slapeloze nachten waarin ik mezelf vooral heel erg nep vond.  

‘Nieuwe auteur verovert de wereld. Is dit de nieuwe all-time bestselling artist?’. Ik zie mezelf aanschuiven bij Jinek, mijn entree maken op het Boekenbal in een fantastische jurk met vlammen en vuurwerk zoals in The Hunger Games. Met een glad gesteven zakdoekje dep ik een traantje weg wanneer ik mijn Gouden Griffel in ontvangst neem. Of nog beter de Nobelprijs voor literatuur, of misschien wel voor vrede.

Ik raap de krant op en mors een gulp thee over mijn badjas. ‘Oostenrijk voert 2G in!’ lees ik met daaronder een foto van een boze 

demonstrant. Ik slof terug naar de eettafel en klap mijn laptop dicht. Met een zak chips in de hand en een kat op schoot nestel ik me op de bank. Terug naar Netflix, terug naar Ted Bundy en consorten. Een nieuw plot dringt zich aan mij op en mijn ogen zoeken naar de laptop die nét buiten mijn bereik ligt.