Deze week heb ik stappen gezet. Stappen in de letterlijke zin van het woord. 92.079 stappen op de loopband, buiten op straat en in de woonkamer. Stappen die ik zet omdat ik dit jaar de intentie heb om tienduizend stappen per dag te zetten. Een intentie die al 37 dagen stand houdt. Dit lijkt een nieuw record te worden en een nieuwe gewoonte. Maar wat is er anders? Waarom lukt het nu wel en eerder niet?

Ligt het er aan dat ik het intenties noem in plaats van voornemens? Maar dat is niets meer dan het beestje een andere naam geven. Ligt het aan een veranderde mentaliteit? Dat idee heb ik eigenlijk niet. Of ligt het er aan dat ik elke zondag me bezin op wat ik de volgende week wil doen? Dat is echter voor mij niets nieuws.

Die focus zorgt er trouwens voor dat ik stappen zet op meerdere gebieden. Zo is dit inmiddels mijn vijfde blog op rij dit jaar, ben ik viereneenhalve kilo kwijt, ben ik gestart met het leren van de Nederlandse gebarentaal en heb ik meer tijd over om te lezen. Ondanks dat er ook dingen mis gaan, gaat het eigenlijk best lekker en dringen zich bij elke reflectie weer nieuwe ideeën op, die ik bewaar voor later. 

Elke week weeg ik de intenties tegen elkaar af en besluit ik welke voorrang krijgen. Na 37 dagen en 497.146 stappen is het tijd om de volgende intentie meer aandacht te geven. Welke dat wordt, daar ga ik nog over nadenken. Toch blijft het knagen. Waarom dit jaar wel? Ik denk aan alles wat ik de afgelopen jaren heb meegemaakt en de lessen die ik geleerd heb. Wat is er anders? Ik staar naar mezelf in de spiegel en ineens zie ik het enige juiste antwoord.